Ҳамин дирӯз буд, ки назди ошхонаи маъруфи «Ҳоҷиён» бонуе сатрпӯш дар 1 зарфи калон (карсон) манту овард ва бо нидои «мантуи гарм дорам, биёед» раҳгузаронро даъват мекард. Ман дар даст телефон, зери дарахти соядор сӯҳбат доштам, ки яке буд, карсони мантуяш чаппа шуд. Мантуфурӯш 4 тарафро нигоҳ карду зуд мантуҳоро аз хок бардошта ба косааш андохт ва аз 1 лаб фурӯхтан гирифт. Наздаш рафта гуфтам, ки «хола, чаро мантуҳои дар хок жӯлидаатро боз фурӯхтан дорӣ?», ба Қуръони Карим қасам мехӯрд, ки косааш чаппа нашудааст. Гуфтам: «Охир дидам, ки карсонат чаппа шуд. Чаро дурӯғ мегӯӣ?». Мегӯяд: «Чаро тӯҳмат мекунӣ?». Барои исботи дурӯғаш латтаи косаашро 1 сӯ гирифта, мантуҳои хоколудро нишонаш додам. Аз шарм суп-сурх шуд. Яъне ғизофурӯшони сайёру кӯчагӣ айнан ҳамагӣ чунин аҳвол доранд ва сиҳатии мардумро зери хатар бурдаанд.