Узви Ихвон-ал-СССР, Шерафган Ҳаётов аз ноҳияи Варзоб дар меҳмонии СССР гуфт, тибқи иттилои ман дар кишвари мо тарҳи нави қонуне дар ҳоли баррасӣ аст, ки дар сурати қабул ба сокинон имкон дода мешавад, насаби фарзанди худро аз номи бобояш ихтисор кунанд. Бар асоси қонуни феълӣ кӯдакон насабро аз падар ё модар мегиранд ва маъмулан насаби онҳо бар асоси номи бобо ё бобокалони падар ва чанд насл пештар гузошта мешавад. Тибқи мушоҳидаи ман, ҳар боре, ки ҳар 1 дӯстам зимни гирифтани шаҳодатнома барои фарзандаш мехоҳад номи падари худ, яъне бобои кӯдаконро ба онҳо насаб гузорад, аммо дар идораи сабти аснод ба дархости ӯ посухи рад медоданд. Ва дар ҷомеаи имрӯза чунин андеша ҳаст, ки «ҳамин насаби ман ба номи ким-кадом бобоям аст. Ман ӯро надидаам. Мехоҳам, номи падарам дар насаби фарзандам гузошта шавад». Ҳоло бархе бар ин боваранд, ки дар сурати аз номи бобо гирифтани насаб барои кӯдакон, насабҳои авлодӣ, ки аз насл ба насл мерос мондаанд, аз байн мераванд. Аммо онҳое ҳам кам нестанд, ки баръакс барои баргардонидани пасванди "ов", "ев" ва "вич" ба САҲШи шаҳру навоҳӣ муроҷиат кардан доранд.